รีวิว The Lost Daughter ภาพยนตร์แนวดราม่าจิตวิทยา
The Lost Daughter ภาพยนตร์รางวัลที่เขียนและกำกับโดยคุณแม็กกี้ จิลเลนฮาล เรื่องราวของหญิงสาววัยกลางคนที่ชื่อว่า เลด้า เธอคนนี้ได้ใช้เวลาหยุดพักผ่อนในเมืองเล็กๆที่ประเทศกรีซแต่แล้ววันพักผ่อนแสนธรรมดาของเธอนั้นกลับต้องเจอกับเรื่องราวสะเทือนอารมณ์ หลังจากได้เจอกับคุณแม่ยังสาวที่ชื่อว่า นีน่า และหญิงสาวแปลกหน้าคนนี้ก็ทำให้ตัวของเลด้าเองนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่แสนขื่นขมที่มันพร้อมระเบิดอารมณ์ของเธอเองได้ตลอดเวลา
เรื่องราวต่างๆผ่านมุมมองของตัวละครที่ชื่อว่า เลด้า หญิงลูกสองวัย 48 ปี ที่ต้องการใช้เวลาไปกับวันหยุดพักผ่อนของเธอและจุดเปลี่ยนสำคัญของเรื่องนี้คือการได้พบกับ นีน่า คุณแม่อายุน้อยที่ดูเหมือนจะมีปัญหาบางอย่างเกี่ยวกับลูกสาวตัวน้อยของเธอเองแถมมันยังเป็นเอฟเฟ็กต์ส่งผลถึงการย้อนอดีตที่ยุ่งเหยิงของตัวเลด้าอีกด้วย โดยเรื่อง The Lost Daughter สร้างจังหวะการเล่าไว้ค่อนข้างดีมากถึงแม้จะดูช้าไปเรื่อยๆแต่มันก็เปี่ยมไปด้วยพลังเหลือล้นเลยทีเดียวเหมือนกับว่าเรื่องราวทั้งหมดของภาพยนตร์จะถูกเล่าผ่านตัวละครอย่าง เลด้า เป็นหลัก (ซึ่งตัวละครนี้ค่อนข้างมีความซับซ้อนทางอารมณ์สูง) มันจึงทำให้อารมณ์และ Mood and Tone ของภาพยนตร์เองมีการสวิงขึ้นๆลงๆอยู่ตลอดเวลา
โดยสรุป The Lost Daughter เป็นหนึ่งเรื่องที่เหมาะกับท่านผู้ชมที่ต้องการภาพยนตร์จังหวะการดำเนินเรื่องช้าๆดื่มด่ำไปกับบรรยากาศ ตัวละคร และSoundtrackที่โคตรดีงาม แต่ในขณะเดียวกัน The Lost Daughter เองก็ไม่เหมาะกับท่านผู้ชมที่หวังจังหวะหักมุมหรือจุดพีครอเซอร์ไพรส์ในตอนท้ายสักเท่าไรเพราะภาพยนตร์เองไม่ได้เล่นกับเนื้อเรื่องมากนักแต่จะไปเน้นหนักที่ตัวละครซะเป็นส่วนใหญ่
Comments
Post a Comment